Na de regenbuien van de laatste week had ik hoop. Met volle moed vertrok ik vanmorgen richting de plek waar ik elke lente wilde hop vind. En ja hoor, daar waren ze!
Dit is één van de weinige eetbare planten die ik moeiteloos herken omdat ze een beetje ruw aanvoelen.
Nu even wassen en dan beslissen hoe ik ze zal klaarmaken. Het perfecte recept heb ik nl nog niet gevonden. Of misschien vind ik ze gewoon niet erg lekker… Maar het plezier zit hem voor een groot stuk in het feit dat ik ernaar “op jacht” kan gaan, en dus blijf ik er verder mee experimenteren.
Ps Ben je bij ons te gast en wil je eens mee wandelen. Vraag gerust!