Toen we deze winter een wandeling maakten op enkele kilometers van de kust in Ligurië, ontdekten we een plek met massa’s aspergeplanten (een deel van de plant blijft het hele jaar groen, de stengel waar de asperge opgroeit komt in het voorjaar).
Nu moeten jullie weten dat we al van vorig jaar wanhopig op zoek waren naar aspergeplekken, dus jullie kunnen je wel voorstellen hoe blij we waren. Toch twijfelden we nog, hadden we ze wel goed herkend?
Eind maart dachten we dat het moment gekomen was om na te gaan of we het bij het rechte eind hadden en gingen we gewapend met onze rugzak op zoektocht. Wel, het goede nieuws was: het waren inderdaad aspergeplanten, maar helaas, het was nog te vroeg in het seizoen of vele aspergeplukkers waren ons al voor geweest want het werd een magere oogst: 3 asperges.
Gisteren waagden we opnieuw een poging. We vertrokken erg optimistisch en durfden het zelfs aan onze gasten te beloven dat ze in de oogst zouden mogen delen, indien er genoeg was.
En het werd een fantastische plukdag. 4 uur hebben we door het struikgewas geploeterd (jaja, zo kun je het wel noemen wanneer je de hele tijd tussen allerlei stekelige planten wroetelt), maar het resultaat was de moeite. Er was zelfs genoeg om uit te delen aan de gasten.
Kijk zelf maar naar onze volledige oogst:
‘s Avonds hebben we gesmuld van onze zelf geplukte asperges met roerei. Wetend dat ze een paar uur ervoor nog aan de plant hingen en wij ze allemaal zelf geplukt hebben, smaakt het dubbel zo lekker.
Zo’n dagen zijn echt om te koesteren. Dan denken we even terug aan ons vroegere leven en het feit dat we vroeger op vakantie moesten om zoiets te kunnen doen. Nu is dat een “gewone” uitstap. Het blijft wonderlijk.
PS. Ons geheime aspergeplekje zullen we op deze blog natuurlijk niet verklappen. Maar kom je hier ooit als gast in de juiste periode (we vermoeden vanaf midden april tot midden mei) dan vertellen we je graag waar en hoe je ze kunt vinden.
(Natascha)