Onlangs namen we een paar dagen vrij om zelf eens op vakantie te gaan. Ver hoefden we niet te rijden om er eens helemaal tussenuit te zijn. We trokken richting Lerici, een charmant badplaatsje aan de Golf van La Spezia in Ligurië, ook wel de baai van de poëten genoemd omdat de Engelse dichter Lord Byron deze baai vanuit Portovenere richting Lerici overzwom om zijn muse Shelley te bezoeken in het dorpje San Terenzo, bij Lerici. In deze baai kwam hij helaas ook aan zijn einde wanneer zijn boot omsloeg tijdens een storm.
Wij vonden er een B&B met de wel zeer toepasselijke naam “Bella Vista” (https://www.booking.com/hotel/it/camera-quot-bellavista-quot.it.html). En dat was niet gelogen, het uitzicht laat je sprakeloos: de zee, het haventje, het kasteel en de eilandjes zorgen voor een uniek panorama. Dat het ontbijt klassiek Italiaans was, met droge beschuiten en verpakte “brioches” namen we er met plezier bij, vooral ook omdat we weten dat Italiaanse B&B’s in feite enkel ingepakte waren mogen serveren volgens de wet.
Verder genoten we ook van zo’n prachtig weer dat we zonder aarzelen de zee in sprongen tijdens onze wandeling op het eiland Palmaria, dat net voor de kust van Portovenere ligt. Een paar keer per dag vertrekt er een boot naartoe, dus je hoeft niet over te zwemmen 🙂 De wandelpaden op het eiland staan goed aangeduid én een kaartje met een overzicht vind je hier http://www.trekkinginliguria.it/www.trekkinginliguria.it/Escursione_Isola_Palmaria.html. Voor wandelaars absoluut een aanrader !
Portovenere zelf is eveneens een bezoek meer dan waard. Allebei vinden we dit één van de mooiste dorpen ter wereld ! Van hieruit vertrekken ook diverse boottochtjes naar Cinque Terre.
Ook hebben we het hele schiereiland afgereden en verkend, waarbij we vele charmante dorpjes ontdekten, zoals Tellaro, Montemarcello en Ameglia, en we deden er een paar verrassende ontdekkingen.
Zo vertrokken we met volle moed vanuit Montemarcello naar het strand, wat te bereiken was via een goed aangeduid pad. We vroegen ons wel af hoe steil het zou worden, maar dat het zou eindigen in een eindeloze trap met hoge treden waar we bijna niet af geraakten, dat hadden we toch niet verwacht. Dat strandje hebben we dus niet bereikt, gezien het risico te groot was dat Nicolas ergens een bootje had moeten huren om mij te redden.
Daarna reden we richting Punta Bianca, dat we jaren geleden al eens bezochten en waarvan ik me enkel herinnerde dat het prachtig was om vanaf een bunker de zee te bewonderen. Deze keer was ons gevoel een beetje … anders. Allereerst waren we verrast door de hoeveelheid auto’s, even later kwam de tweede verrassing: een man in onderbroek wandelde ons in flinke pas voorbij … Sinds we de laatste jaren al een paar keer per ongeluk op homo-ontmoetingsplaatsen zijn terecht gekomen, waren we dus niet zeker wat we allemaal te zien zouden krijgen op onze wandeling. Maar nee, behalve één koppeltje dat op de rotsen lag, waren er enkel een stel vissers. De bunker konden we helaas niet meer op, die was omwille van veiligheidsredenen afgezet. Jammer !
Deze daguitstap eindigde in Sarzana, een stadje dat op het eerste zicht niet onmiddellijk kon bekoren, tot we de charmante pleintjes, Middeleeuwse omwalling en burcht ontdekten, een verborgen parel dus. En Nicolas was extra blij want die vond er de schoenen waar hij naar op zoek was.
Ondertussen zijn we alweer even thuis en ik moet eerlijk bekennen dat het vakantiegevoel nog steeds blijft hangen, mede dankzij het prachtige weer waar wij (en onze gasten) met volle teugen van genieten, hoewel de natuur er minder blij mee is want het is al sinds eind mei veel te droog en warm.
