Alhoewel de noodploeg klaar stond om bij het eerste telefoontje uit te rukken om Natascha ergens van op een heuvel te redden omdat haar voeten haar niet verder kregen belde ze mij pas om 16 uur. Niet al wenend omdat ze verdwaald was maar omdat ze na de wandeling haar buikje vol had gegeten (hapjes, ravioli, worst en friet, taart….) en dan wel naar huis wou, dat laatste klimmetje van amper 2 km zag ze niet meer zitten, zwak hé ;-))
Neen, haar oma (en ik ook wel natuurlijk) mag trots zijn, de familie heeft er een nieuwe wandelaar bij!
Zijzelf kon dus wel nog pap typen maar worstelt nog met het uploaden van de foto’s (lol) zodat het echte verslag voor later zal zijn.
(Nicolas)
Alvast een paar foto’s (Natascha):
geef toe, met zo’n kok weet je gewoon dat het eten lekker is