We waren nog maar pas thuis of er kwam een mailtje van Dhr. F binnen. Ze hadden zich in enkele cijfers vergist en de aanvraag diende geannuleerd te worden. Pas na een paar dagen, wanneer de annulatie bevestigd was, kon het opnieuw ingediend worden.
Een geluk bij een ongeluk want dit gaf ons de kans om rustig alle mogelijkheden te onderzoeken.
We namen contact op met een ander Coldiretti kantoor, legden hen de situatie voor en kregen de bevestiging dat dit inderdaad niet hun manier van werken was.
Doe je een subsidie-aanvraag bij de Coldiretti dan wordt dit aan hen betaald, niet aan de persoon die het ingediend heeft én het gaat om vaste bedragen die steeds op voorhand gecommuniceerd worden.
Samen met hen wijzigde ik het paswoord van het systeem en voerden we alles, maar deze keer met de juiste cijfers, opnieuw in. Omdat ze weinig werk hadden gehad aan mijn dossier kreeg ik zelfs korting 
Met Mr. F. maakten we snel korte metten: hij kreeg een boze mail waarin we duidelijk maakten dat we goed op hoogte waren van zijn poging om ons er in te luizen … en dat was dat. We hoorden niets meer van hem.
Tot ik een paar jaar later opgeroepen werd om mijn mondeling examen als boer af te leggen. 4 van de 5 juryleden waren er al toen er van start gegaan werd. De 5de kwam binnen terwijl ik de eerste vragen aan het beantwoorden was. En jawel, dat was Mr. F.
We knikten naar elkaar en ik ging verder met mijn antwoord, gelukkig niet genoeg van slag om één of andere black-out te veroorzaken. Maar je kunt je voorstellen dat tegen het einde het zweet in mijn schoenen stond.
En ja hoor … Ik was geslaagd als professionele boerin