Een week later sla ik de krant open en wat zie ik daar? Een joekel van een foto van ONS huis dat te koop aangeboden wordt als “uniek gelegen loftwoning” 
. En dat zonder ons op de hoogte te brengen, zonder overeenkomst … Niets.
Woedend waren we. Maar uiteindelijk hadden zij geen been om op te staan, dus we besloten er geen energie aan te verspillen en ze te negeren.
Dus, toen de makelaar ons een paar dagen later belde, namen we niet op. Enthousiast vertelde hij op voicemail dat hij een zeer geïnteresseerde koper had die zelfs bereid was om onze prijs ervoor te betalen. Wij reageerden niet.
Even later belde hij weer, hij had een afspraak vastgelegd diezelfde namiddag … Of wij ervoor konden zorgen dat hij met die man kon komen voor een bezichtiging. Wederom bleven we stil.
Diezelfde namiddag keken we vanaf ons dakterras toe hoe ze tevergeefs aan onze voordeur aanbelden 
. Wat hadden we pret !
Geen moment dachten we aan het feit dat ook wij hiermee een kans misten. Oneerlijkheid belonen, dat konden we echt niet over ons hart krijgen.En uiteindelijk is alles goed gekomen. Karma?
Een paar dagen later belden vrienden van één van mijn collega’s op, ze bezichtigden het 2x en beslisten dat dit hun droomhuis was. Geen prijsonderhandelingen, niets … Nu, 13 jaar later, wonen ze er nog steeds 
Zo’n makkelijke verkoop, dat hadden wij zelfs nooit durven dromen en als ik dit verhaal vertel aan Italiaanse collega-makelaars dan staan ze echt versteld. Hier zijn ze al blij wanneer een huis binnen het jaar verkocht raakt.
En toch is Nicolas er weer van overtuigd dat als wij ooit ons Italiaanse huis te koop zullen zetten, het opnieuw zo zal verlopen. Ach, we zien wel als de tijd daar rijp voor is…