Vrijdagavond was iedereen die van heinde en ver iets te maken heeft met de vrijwillige brandweer uitgenodigd voor een pizza-diner in agriturismo “La Molina”, een pizza-restaurant dat voor niet-locals zo goed als onvindbaar is, maar erg geliefd bij onze streekgenoten.
Het was een gezellige avond, onze tafelgenoten vonden het vooral grapppig om anekdotes uit te wisselen over onze gasten. Onze truffelzoeker moet nog altijd erg lachen met het jonge koppel uit New York dat met hem op pad ging en vertelden dat ze maar 1 week vakantie hadden per jaar en de helft van die week doorbrachten in Merana. Hij kan er nog altijd niet aan uit, dat iemand die zo weinig vakantie heeft, hier naartoe trekt. En toen hij hoorde dat ze in hun review spraken over terugkomen omdat dit één van de mooiste plekken was waar ze ooit geweest waren, kreeg hij bijna tranen in zijn ogen van het lachen. Onze streekgenoten, die hier geboren en getogen zijn snappen niet altijd wat al die gekke buitenlanders hier komen zoeken. Het grappige is dat het omgekeerde ook geldt. Toen hij aan onze Nederlandse buren vertelde dat hij naar Belgie en Nederland op vakantie ging, was hun eerste reactie “Waarom zou je dat nu doen?”. Zo zie je maar, het gras is altijd groener…
(Natascha)