Pasen
Voor ons Paasfeest gingen wij eitjes zoeken richting Kust, er was mooi lenteweer voorspeld en dan is de verleiding voor een deugddoende strandwandeling (zeker voor onze hond) altijd groot.
Tegenwoordig gaan wij regelmatig naar de buurt van Loano en deze keer was onze eerste stop PietrAntico, een kunst-, antiek- en brocantemarkt in het altijd aangename Pietra Ligure.
Een authentieke Da Vinci of Botticelli hebben we er niet op de kop kunnen tikken, aan gezellige drukte en leuke sfeer was er dan weer geen tekort.
Daarna gingen we te voet naar buurdorp Loano, een charmante wandeling over het strand en langs de nieuw aangelegde jacht- en plezierhaven van Loano over een mooi aangelegd pad met bankjes, grasperken en bloemen…
Tussen de ‘chique’ boten is er een nieuwe pier gemaakt en tussen een bar/restaurant en wat winkeltjes kun je richting het eigenlijke havengebouw gaan, een moderne structuur met hippe bar, een verfijnd restaurant, een groot terras en op het hoogste verdiep een zonneterras met stijlvol zwembad, het ligt een beetje buiten de drukte en de massa maar is zeker de wandeling waard.
Daar, in restaurant Zeffirino gingen wij het Paasmenu uitproberen, het is trouwens een bijhuis van een gerenommeerd restaurant in Genova waar al sedert generaties allerlei lekkers op tafel wordt gebracht. En onze antipasta was al direct meer dan de moeite waard, een werkelijk dagverse vis geserveerd met rauwe groentjes en kruiden, supersimpel maar door de perfecte mix van ingrediënten en de uitstekende kwaliteit van de producten (het was bijvoorbeeld over’druppelt’ met een uiterst smaakvolle olijfolie) kreeg je een typisch gerecht zoals je ze enkel in de betere Italiaanse restaurants kan vinden.
Daarna een soepje van venkel met croutons en stukken verse tong (vis) in afwachting van dé lokale Paasklassieker, capretta of geit en geloof me, het was van het beste dat ik ooit gegeten heb. Een stukje geit op een bedje van verse artisjokken, hoe eenvoudig kan het zijn maar met een hemelse smaak, we hebben achteraf aan de kok gevraagd hoe hij daar in geslaagd was en het geheim zat hem in de kooktijd, maar liefst 22 uren in de oven, op een constante temperatuur van 62 graden… slow cooking op zijn best, maar je hebt wel én de perfecte oven én een overvloed aan tijd nodig.
Er was tot onze eigen verbazing ook nog plaats voor een dessert, de typische Colomba di Pasqua maar dan toch weer anders, verwerkt tot een soort bavarois met mango en als je dan nog weet dat de bijhorende wijnen en de voorafgaande bubbels van dezelfde kwaliteit als het eten waren kunnen wij niet anders dan Zeffirino sterk aanraden, voor het aperitief in de lounge, voor de koffie op het buitenterras, voor de unieke ligging met zicht op zee, haven en stad en uiteraard voor het lekkere eten.
Met ons buikje vol wandelden wij terug richting Pietra waar we nog in t-shirt van een koffie genoten op een zonovergoten terrasje, we zijn dan wel geen goede katholieken maar ik ben ondertussen wel aanhanger van de Italiaanse Kerst en Pasentradities!
(Nicolas)