Samen met de makelaar keken we uit over het landschap en ik vroeg haar: “Tot waar loopt het terrein?”. Haar antwoord: “Al wat je ziet, hoort bij het huis”.
Dat was misschien een beetje overdreven, want het uitzicht reikt tot de afgeplatte bergtop van de Monte Beigua (wat trouwens een prachtig, vrij onbekend Ligurisch natuurgebied is) een 30tal kilometer verder.
Maar inderdaad, de hoeveelheid land horende bij ons huis is indrukwekkend. De vraag is ons in de loop der jaren vaak gesteld en dan krijgen ze altijd dit antwoord: Het land loopt vanaf het begin van de weg tot achter de heuvel. En dan van helemaal boven aan tot helemaal beneden in het dal.
De ruimte om ons heen voelt echt als een stuk rijkdom. En het grappige is, we weten op sommige plekken nog steeds niet voor de volle 100% waar onze eigendom begint en waar ze eindigt.
Dus, inderdaad … het eenvoudigste is om gewoon te zeggen: Al wat je ziet …Of misschien moeten we er eens een toeristische ervaring rond bouwen? Met de “schattenkaart” op zoek naar de grenzen van ons domein … 