Vorig weekend ‘mochten’ we nog eens door onze streek trekken met als einddoel de wijnfeesten in Canelli.
We waren daar al eens geweest en hadden toen van de gelegenheid gebruik gemaakt om de indrukwekkende ondergrondse wijntempels te bezoeken die op de lijst van werelderfgoed van Unesco staan. Deze keer wilden we enkel wat kuieren en een wijntje proeven.
Het is en blijft een leuk principe, je koopt een wijnglas en daarna kun je met datzelfde glas door de hele stad verschillend lekkers proeven. Naast wijn een overvloed aan lokale specialiteiten op de markt, oude wagens, optredens, een treintje door de stad om bezoekers van hot naar her te voeren, kortom, een uitstapje waard. Zeker een aanrader is een aanbod van drie ‘historische’ desserts geserveerd in een kerk door mensen helemaal uitgedost zoals tijdens de middeleeuwen, een prachtig kader en uitstekende zoetigheden.
We hadden dat ook tegen onze gasten gezegd en de dag nadien vertelde ons Nederlands gastenkoppel ons dat het niet alleen heel leuk was maar dat zij ook nog eens uitgebreid geïnterviewd waren voor de lokale televisie, hun dag kon niet meer stuk, 
.
De onze ook niet en dat al voor de wijnfeesten. Eerst bezochten we enkele aangename dorpjes en in Cravanzana zijn we zomaar een restaurantje binnengestapt toen bleek dat we in het walhalla van de vers geplukte paddestoelen terecht gekomen waren.
Hun vaste ober (de schoonzus van de uitbaatster, tja we zijn in Italia hé, altijd one big happy family) was er al de ganse week niet want die was in de bossen het lekkers samen te scharrelen en ze had deze week alleen zeker 100 kilo gevonden.
Een paar van die schatten belandden op ons bord, voor Natascha eerst een soort carpaccio van de keizeramaniet, één van de fijnste die er is, terwijl ik diezelfde delicatessen kreeg verwerkt in een bladerdeeg met een kaassausje bij.
Daarna uiteraard verse pasta met al even verse porcini en tenslotte licht gefrituurde grote porcini, zuiver en alleen maar dat, maar hemels lekker.
Vriendelijke uitbaters, Italiaanse sfeer (iedereen praatte uiteindelijk met iedereen, over alle tafels heen, bijzonder zeker als je bedenkt dat het kader en het menu naar Italiaanse gebruiken behoorlijk ‘chique’ was). Onze hond kreeg onmiddellijk een bakje water en heel veel aandacht, de wijn was goed, kortom, één van die momenten dat je extra blij bent in Piemonte te wonen, werken en vakantie te nemen.
(Nicolas)