Een huis kopen in Italië: het is altijd onze droom geweest. Zo’n mooi land, fantastische mensen en altijd die “speciale sfeer” die je alleen in Italië vindt. We hadden al verschillende opties bekeken. Een vakantiehuis? Nog een aantal jaren in België hard werken en dan verhuizen? Het bleef bij dromen.
Totdat mijn vrouw mij een mail doorstuurde met een agriturismo die te koop stond. Ik dacht; “Ja, ja, ze begint weer.” En ik bekeek de mail amper.
Toen wees ze me er op dat Nicolas van Advitalia de verkoper was. Ik volgde Nicolas al een hele tijd en zijn manier van werken stond mij zeer aan. Als we ooit iets zouden doen in Italië zou hij onze raadsman worden, sowieso.
Verdita is prachtig, echt iets wat wij willen. Maar wat met ons werk? Hoe kunnen wij hiervan leven? Gaan we onze goede en zekere job in België opgeven?
Het is nu of nooit! Wij gaan naar de 50 en als we zo iets willen doen, moeten we geen 10 jaar meer wachten. We zouden ook kopen van mensen die we kunnen vertrouwen.
En toen ging het heel snel…
Mijn vrouw contacteerde Natascha. Ze stuurde onmiddellijk alle info en heel duidelijke filmpjes door van het huis. Wat een prachtige ligging!
En dan ook nog in een regio waar wij al jaren op vakantie gaan. Een streek waar er nog rust is en waar er geen massatoerisme is. Een streek waar het een droom is om te kunnen wonen.
Mijn vrouw was direct verkocht. Ik wilde ook, maar trachtte toch niet te veel emoties te laten meespelen en het zakelijk te bekijken. Als we dit zouden doen, gaven wij alles op in België.
We wilden ter plaatse gaan kijken, zo snel als mogelijk. Corona zou ons niet tegenhouden.
Met de hulp van Nicolas brachten we alles wettelijk in orde voor een essentiële verplaatsing. De huisdokter heeft onze test afgenomen en zelf hebben we dit naar het labo gebracht om toch maar zeker op tijd het resultaat te krijgen.
12 uur voor ons geplande vertrek kregen we gelukkig te horen dat we allebei negatief waren.
Tijdens het doktersbezoek vertelt mijn vrouw over onze plannen en ook dat we ons huis in België gaan verkopen als we onze plannen doorzetten. Blijkt dat onze dokter zijn beste vriend al een tijdje op zoek is naar een huis als het onze. Deze terloopse mededeling zal later grote gevolgen hebben…
Vanaf het eerste contact met Natascha tot en met ons vertrek, amper een week, is de meest intense week van ons leven geweest. We konden niet meer eten en sliepen amper. Altijd maar denken, rekenen, dag en nacht overleggen. Zouden we dit durven? Waarom niet? We zouden het ons anders de rest van ons leven misschien beklagen: hadden we toen maar….
Om 4u45 uur ’s morgens zijn we als dieven in de nacht in België vertrokken (ah ja, Corona – avondklok). We zijn in één ruk naar daar gereden. Bij elke grens die we tegenkwamen, hadden we schrik. Van elke politieauto die we zagen, dachten we dat die ons kwam controleren…
Moe, maar vol adrenaline kwamen we om 16u45 aan in Merana. Het dorpje stond ons direct aan: klein, vredig, er is een treinspoortje, hoe schattig. Een kronkelende weg naar boven (oh nee, moeten we hier met een verhuiswagen naar boven kunnen?) en daar bovenaan stond ons droomhuis. Onze mond viel open, wat is dit fantastisch. Wat een prachtig huis, wat een omgeving, wat een stilte. Hier kan je 100 jaar worden.
Natascha en Nicolas begroetten ons heel hartelijk, wij hadden direct een warm gevoel. Mooie appartementen, een geweldig privé-gedeelte, allemaal smaakvol gedaan.
Maar het bleef toch door mijn hoofd spoken; wij gaan dus alles in België moeten opgeven en hier een zelfstandig leven moeten beginnen en er zelf voor zorgen dat het goed komt. De plek is er, al de rest hangt louter van onszelf af.
We moeten een beslissing nemen. Een plek als deze is gegeerd. Natascha en Nicolas begeleiden ons heel goed en leggen alles in detail uit. Nu is het aan ons om te beslissen. De avond valt. Wat zijn we bang. Gelukkig hebben we een aantal goede vrienden als klankbord. Aan het kerkje van Merana bel ik wel een half uur met mijn broer. De beslissing valt: we gaan ervoor!
Normaal gezien zou dit een zakelijke transactie moeten zijn, er zijn kopers en verkopers, alles zou rationeel bekeken worden. Dat was het dus helemaal niet! Tranen, euforie, twijfel: het is allemaal gepasseerd.
De avond van de ondertekening van onze compromis (met dezelfde balpen waarmee we exact 23 jaar geleden onze huwelijksakte op het gemeentehuis mee getekend hebben), viel er een heel gewicht van onze schouders. Wat smaakt een glaasje champagne dan heerlijk!
De volgende ochtend vertrekken we weer naar België (ah ja, Corona – we mogen maar 48 uur in het buitenland zijn). Wat was het vaak stil in de auto, wat hadden we al dadelijk een heimwee.
Eenmaal thuis waren we super gelukkig. Maar nu moesten we onze familie en vrienden nog op de hoogte brengen.
En ons huis moest nog verkocht geraken….
Maar terwijl we nog onderweg naar Merana waren, kregen we al een mail van de vriend van de dokter of ze mochten komen kijken met hun vaders. Zou het kunnen? Een huis kopen in Italië en binnen dezelfde week ons huis in België verkopen?
“Er is dan toch iets positief aan corona en een doktersbezoek: ons huis was binnen de week verkocht”
