Sneeuwt het hier vaak, vroeg ik aan onze makelaar. Een paar keer per jaar en na een paar dagen is alles weggesmolten, antwoordde Eleonora mij vol overtuiging.
Dat stelde mij gerust, één van de redenen waarom ik naar Italië verhuisde was om de Belgische winters te ontsnappen. Die natte wind die mij tot op het bot deed verkillen waardoor ik hoofdpijn kreeg van al het rillen… Ik krijg er nog bijna nachtmerries van. Ik heb het altijd gezegd: mijn Siciliaanse bloed verdraagt geen Belgisch winterweer.
En dan kwam daar onze eerste winter in Italië aan. Midden in de verbouwingen zaten we, we woonden in een tochtige ruimte met één klein kacheltje en een buitentoilet/-douche met warm water voor exact 1.5 minuten.
We duimden voor een zachte winter en kregen natuurlijk het omgekeerde.
Wanneer je mensen hier aanspreekt over de winter van 2008/2009 dan zal iedereen het zich herinneren. Op enkele dagen tijd viel anderhalve meter sneeuw en het bleef maar liefst 2 maand liggen.
De weg werd gelukkig vrijgemaakt, dus verhongeren deden we zeker niet. En ook onze aannemer liet zich niet ontmoedigen door deze onverwachte omstandigheden en werkte lustig door.
Maar elke ochtend, wanneer ik uit het raam naar de witte wereld rondom mij keek, moest ik toch even lachen met de woorden van onze makelaar 
Zij had trouwens niet gelogen hoor. Erna waren de meeste jaren zoals zij ze omschreef. Behalve dit jaar dan. Anderhalve meter ligt er niet, maar het is toch duidelijk een pak meer en langer dan gewoonlijk.