Ondertussen zijn de wijnstromen uit mijn aderen verdwenen en helaas vervangen door regen- en modderstromen, die hopelijk ook snel verleden tijd zullen zijn.
Daar zat ik dus vorige week, een niet-wijndrinkster tussen allemaal kenners. Ik geef toe, het was lichtjes intimiderend.
Maandag begon de dag met een les over de geschiedenis van de wijnbouw in Piemonte. We kregen een overzicht van de verschillende gebieden, en dat zijn er nogal wat. Daarna was er een rondleiding in de Wijnbank.
‘s Middags werd er lekker gegeten en na een lange pauze vertrokken we richting Dogliani, waar we verwacht werden bij wijnboer Pecchenino. Over de wijnen kan ik niet veel zeggen, maar ik kan jullie wel vertellen dat het uitzicht fantastisch was, de gastvrijheid onvergetelijk en de gebouwen prachtig gerestaureerd.
De volgende dag werden we ingewijd in de Roero wijnen en in de namiddag kwam de Monferrato aan bod, met vooral aandacht voor de Barbera. Natuurlijk werd er heel wat afgeproefd. Ik heb ondertussen geleerd dat hoewel het drinken van wijn niet mijn ding is, het proeven mij wel meer ligt. Wijn blijkt veel lekkerder te ruiken dan verwacht en het wijngevoel in de mond is voor mij een stuk aangenamer dan bij het doorslikken. Ondertussen werd ik ook gewaar dat wijnwoordenschat voor mij echt een nieuwe taal is, waar ik vaak met open mond naar zat te luisteren. Ja, ik heb nog veel te leren !
‘s Avonds waren we uitgenodigd om te eten in het Slow Food restaurant Boccondivino in Bra, waar vooral de heerlijke panna cotta mij nog lang zal bijblijven. De eigenaar van wijnhuis Tenuta Olim Bauda schoof mee met ons aan tafel en uiteraard waren ook zijn wijnen van de partij.
Woensdag ging alle aandacht in de les naar de Barbaresco en werd er uitgebreid geproefd van deze wijn. De leraar wou graag een statement maken, namelijk dat Barbaresco niet het kleinere broertje is van de Barolo. Daarom had hij tussen de te proeven Barbaresco’s één Barolo verstopt en hij vroeg ons te raden welke het was. En inderdaad, niemand had het geraden, en ik al zeker niet. Maar ik was al blij genoeg dat mijn idee dezelfde was als de meeste van mijn klasgenoten. Zouden die smaakpapillen van mij dan toch een beetje in gang geschoten zijn?
‘s Middags vertrokken we richting Barbaresco voor een lunch en rondleiding op wijnboerderij Ca’ del Baio en kregen we ook de kans om dit kleine dorpje te bezichtigen.
Tijdens de laatste lesdag kwam de koning der wijnen en wijn der koningen, de Barolo, aan bod. Maar liefst 7 verschillende flessen werden geproefd tijdens de les en ‘s middags werden we verwacht door de wijnproducent Sandrone. Het onthaal was er allerhartelijkst, dochter is duidelijk een globetrotter die overal ter wereld de wijnen promoot, vader staat volgens mij nog steeds met plezier in de wijngaard en spreekt geen woord Engels en de oma blonk uit in de keuken.
Het was een onvergetelijke en leerrijke week, waar hopelijk niet enkel ik maar ook onze gasten de vruchten van zullen plukken. Want hoewel ik weinig kan vertellen over de mineraliteit en andere wijnaspecten, ik heb wel een paar goeie nieuwe adresjes voor in onze infomappen.
En wie alle foto’s eens op het gemak wil bekijken, klik hier !