Uiteraard waren we naar Milaan gegaan om te shoppen en de ‘must-seens’ te bezoeken, dus zo gezegd zo gedaan.
Onze shoppingsmogelijkheden werden wel sterk bemoeilijkt door de behoorlijk onbegaanbare sneeuwvoetpaden en wegen maar goed, we zijn wel meer gewoon aan sneeuw dus dat zou ons niet tegenhouden.
Uiteraard kuierden we rond in het beruchte ‘gouden vierkant’ maar eerlijk gezegd kon dat windowshoppen van Dolce&Gabbana, Versace, Valentino en andere Dior’s mij weinig boeien, ons viel vooral op hoe weinig (géén!) mensen effectief in deze reusachtige winkels liepen en hoeveel verkoopstertjes met hun vingers draaiend verveeld stonden te telefoneren dan wel met zijn allen stonden te kletsen.
Dan was de Brerawijk meer ons ding, kleinere boetiekjes, veel decoratie en interieurzaken, speciaalzaken, grappige dingen, leuker publiek, gezellige straatjes…
Ook ‘Chinatown’ vonden wij wel iets hebben, net zoals de wijk rond de Corso di Porta Ticinese waar opnieuw de iets minder commerciële zaken te vinden zijn.
Dat laatste kan je niet zeggen van de ganse buurt rond dé Duomo, eindeloze winkelgalerijen met alles wat men zich maar kan voorstellen, werkelijk alle merken zijn hier vertegenwoordigd, de ‘oude’ galerijen zijn wel op zich een bezoek waard, indrukwekkend.
Hetzelfde voor de Duomo, het is een zeer mooi gebouw waar je toch eens in je leven moet hebben voorgestaan, bij deze is dat dus afgevinkt van mijn lijstje, 
. Onze hond vond vooral de vele duiven op het plein voor de Duomo de moeite waard om achteraan te hollen, tot jolijt van de vele vele vele vele andere anderen op dat zelfde plein. De al even beroemde Scala van Milaan was dan weer een teleurstelling, dan toch van buitenuit, mogelijks is het binnenin wel indrukwekkend, zeker als je een opera kan bijwonen, het plein zelf stelt weinig voor.
Een absoluut pluspunt voor interieurgekken zoals wij zijn de vele decoratiezaken en designwinkels door de ganse stad, vooral Agape12 zal ons altijd bijblijven, zowat alles wat in die winkel stond wilden we kopen, jammer genoeg vond onze portemonnee dat niet zo’n goed idee zodat het bij kwijlen is gebleven…. Hetzelfde deden we in wat zowat als de hipste winkel van Milaan wordt omschreven, CorsoComo10, kledij, restaurant/bar, kunst, boeken, design, alles om ter exclusiefst, in ieder geval alles om te duurst.
Ook bijzonder was de winkel van Abercrombie (zoals overal donker en met luide muziek) waar er een urenlange wachtrij was om binnen te kunnen. Stom als we waren gingen we aan de wachtende meisjes vragen of er iets speciaals aan de hand was maar neen, het bleek de normaalste zaak van de wereld, elke dag staat men al 2 uren voor openingstijd aan te schuiven.
Eindigen deden we in de volledig gerenoveerde en super moderne buurt rond de Porta Nuova waar gloednieuwe wolkenkrabbers de stad een up to date look moeten geven (de rest van Milaan is nogal fifties en sixties van gebouwen, zulks als gevolg van een bijna volledige heropbouw na de tweede wereldoorlog) en waar ook een Kerstmarkt was en een schaatspiste.
Wat we wel zeer leuk vonden zijn de vele parken door de stad waar verrassend veel mensen samen komen met grote honden – er zijn in die groenzones overal losloopweides voor de hond – en waar Indy na al dat geshop en die rotvervelende leiband zich naar hartenlust kon uitleven, iedereen uiteindelijk blij.
(Nicolas)