Yep, de ‘boertjes’ zijn nog eens van hun heuvel afgedaald, direct richting de grote modieuze stad dan nog, voor het eerst na bijna 5 jaar richting Milaan voor 2 nachtjes, het werd tijd.
Toch waren de goden niet echt overtuigd van onze keuze want tijdens de nacht van ons vertrek was het in Merana beginnen sneeuwen en dat bleef het de hele dag doen….
Na welgeteld 4 kilometer rijden was het al zo ver, een vrachtwagen was net in de gracht gegleden en blokkeerde de ganse weg, het was duidelijk dat dit de eerste uren niet opgelost zou raken….dus al direct een andere route die ons in bijna 4 uren in Milaan zou brengen in plaats van de voorziene 2…
Soit, na een redelijke helletocht zijn we toch nog exact om 12 uur ’s middags ingecheckt in ons hotel, perfect op tijd voor pranzo.
De aankomst in Milaan is uitermate praktisch, enkele kilometers voor het centrum neem je een afrit ‘parking’ (Famagosta), je rijdt recht de ondergrondse garage in, daar vertrekt de metro en na ongeveer 20 minuten ben je in het centraal station van Milaan, dan was het naar ons hotel nog een driehonderd meter te voet. Een viersterren hotel (www.marconihotel.it) trouwens, dat echt die naam waard was, mooie inkom, behulpzame receptie, ruime, nette en mooi ingerichte kamers, grote badkamer met de beste douche ooit en redelijk geluidsarm, rekening houdend met het feit dat je in het centrum van Milaan zit en wij op onze heuvel totaal niets horen.
Er lag dan al ruim 5 centimeter sneeuw en het zijn er uiteindelijk zeker 10 geworden, hetgeen het wandelen door de stad op de voetpaden redelijk onmogelijk maakte, gelukkig is er een zeer goed openbaar vervoernet (tram en metro) en was er een halte net voor ons hotel. Indy vond het door de sneeuw ploeteren dan weer wel leuk, het op tram of metro zitten daarentegen….
Het terugkeren verliep dan weer wel perfect, diezelfde parking uit (amper 18 euro voor meer dan 50 uren, elke andere parking is minstens aan 1 euro/uur), onmiddellijk de autosnelweg op en nu wel de snelste route kunnen volgen waardoor wij na 1uur en 50 minuten terug onze heuvel opdraaiden, blij weer terug te zijn in de rust en de stilte, te genieten van onze ‘twee’zaamheid en ons groene verzicht, alleen te wandelen door de bossen, een latte macchiato te drinken in ‘onze’ bar, jaja, het is officieel nu, onze agriturismo is echt onze thuis.
Soit, morgen meer avonturen van Kuifje in de grote stad…
(Nicolas)