Vermits mijn dochter in Menton woont ‘moeten’ wij af en toe de Italiaanse grens over om een etentje mee te pikken, er zijn slechtere plekken denkbaar uiteraard.
Op minder dan 100 minuten staan wij aan de Cote d’Azur en zoals steeds had mijn dochter het restaurant uitgekozen, de vorige keer was het uitgebreid Chinees, nu een vleesrestaurant met een terras ‘with a view’, prachtig.
Er moest nog gevierd worden dat ze haar tweede jaar universiteit Chinees/Engels met succes heeft afgerond maar vooral, er moest afscheid genomen worden.
Op haar twintigste gaat ‘mijn kleine meid’ eerst tien dagen met haar vriendje op vakantie in New York City om dan alleen achter te blijven om in de Hamptons gedurende 2 maanden ‘au pair’ te zijn.
Vorige zomer ging ze twee maanden op summer school in China, nu vond ze dat ze een Engelse inhaalbeurt nodig had en worden het enkele Amerikaanse maanden.
Het wordt dus werken en Engels bijschaven maar al te veel ‘medelijden’ hoeven we toch niet te hebben, ze let op de twee kinderen van een bevriend Amerikaans koppel die –naast het appartement in Manhattan – een luxe vakantie villa hebben mét zwembad die tijdens het weekend alleen ter beschikking staat van dochterlief, want dan trekt de familie mét hun kinds steeds terug naar NYC, dus dat wordt zonnen, zwemmen en uitrusten van de vele beachparties.
Tijdens haar verblijf ‘moet’ ze dan ook nog mee voor een tiendaagse naar Californië omdat haar au pair familie dan op bezoek gaat bij vrienden en kennissen in San Francisco, een uitstapje dat vermoedelijk zal gecombineerd worden met LA en strand, ik ken minder aangename manieren om de zomervakantie door te komen.
Kleine meisjes worden groot, zoveel is duidelijk, en de papa blijft trots maar toch ook een beetje ongerust dagelijks messenger en skype checken!
(Nicolas)