Laatste dag alweer, deze keer besloten we de wat minder platgetreden paden op te zoeken en een grote wandeling te maken op de cimitero monumentale, de begraafplaats van Torino. Dit is niet enkel een historische plek maar wordt op regelmatige tijdstippen uitgebreid en is aldus op dag van vandaag nog steeds gebruikt als de laatste rustplaats van de Torinesen. Het resultaat van deze evolutie is een onvoorstelbaar groot en gevarieerd kerkhof waar je die klassieke oude overdadige graven vindt, maar ook hypermoderne hedendaagse, waar een grote Hebreeuwse afdeling is, alsook die typische Italiaanse tombes, met zijn allen ‘gezellig’ dicht naast elkaar ‘in de muur’, alsook grote open groene ruimtes, een indruk makend bezoek.
Natascha had ook gevonden dat daar ergens in de buurt (tenslotte ben je daar ook op stapafstand van het centrum) een plek was gekend voor de zondagse brunch en na onze ervaring van gisteren klonk dat zeer aantrekkelijk maar jammer genoeg hadden teveel mensen datzelfde gevoel, de zaak zat bomvol, zonder reservatie kwam je er niet in, trending business dus, brunchen.
Wij dus via Tripadvisor met de auto op zoek naar een ander brunchadresje en in de wijk San Salvario -gekend voor zijn hippe uitgangsbuurt en alternatieve adresjes- vonden we Miss Cake, buffet van 11u tot 13 of van 13u tot 15u, all you can eat en drink voor 19 euro, fruitsap, thee, koffie, melk….huisgemaakt gebak en desserts, heerlijke brioches, yoghurt en vers fruit, brood en dan het zoute gedeelte, wow, veel en lekker en gezien de kerstperiode zelfs gevulde kalkoen met druifjes en gebakken aardappeltjes, met onze buikjes rond waggelden we richting Parco del Valentino, het grote stadspark van Torino.
We waren hier al eerder met Mia en het is één van haar favoriete ‘jacht’terreinen, het zit er vol van de eekhoorns die overduidelijk honden gewoon zijn en de beesten uitdagen door zich op het juiste moment te laten zien en dan uitdagend de boom in te klauteren. Tijdens onze wandeling zagen we onze hond dan ook vooral kwispelend tegen bomen aan staan, hoopvol de top inkijkend.
Eens onze calorieën verbrand waren konden we alweer aan eten denken – ja hoor, daar zijn wij goed in – maar dan wel voor onze kerstavond en kerstdagmenu eens terug op onze heuvel, een bezoek aan de grote Eataly drong zich dan ook op.
Het blijft een heerlijke consumptietempel voor wie houdt van al het lekkere dat onze wereld te bieden heeft. Ik koos voor kwartel met paddenstoelen risotto, 3 soorten chocolademousse toetje op de koop toe, flesje Siciliaanse rode wijn en raclette voor de kerstmiddag, vers afgesneden kaas en diverse soorten van de beste charcuterie, simpel, snel klaar zonder kookwerk en feestelijk.
Amper anderhalf uur later waren we back in Merana, blij onze stilte en natuur terug te vinden. Het blijft voor ons persoonlijk de juiste combi, leven in het kalme groen en af en toe ‘ontsnappen’ naar het wereldse van de stad of de kust, we still love Piemonte!
Oh ja, nog vergeten vertellen, we hebben ook een voorraad kokosmelk ingeslagen aan 1/3 van de prijs in de Conad in één van de vele Oosterse supermarkten die de buurt rond de dagelijkse versmarkt in Torino rijk is, zeer bijzondere sfeer, je treft daar alle Aziaten uit de stad én alle Afrikanen samen, opmerkelijke mix die je ook terugvindt in de voedingswinkels daar, een drukte van jewelste en de meest exotische eetwaren die je je maar kan voorstellen, ook buiten verkopen ze aan allerlei geïmproviseerde stalletjes ‘dingen’ om te eten, ik zou het beter en aantrekkelijker willen omschrijven en gelet op het enthousiasme van de locals was het duidelijk iets dat smakelijker moest zijn dan dat het er uit zag… Het zijn net dergelijke kleine ervaringen die een grootstad bezoek voor ons zo boeiend maken.
(Nicolas)