Bij de voorbereiding van onze agriturismo hoorde ook de hartverscheurende keuze, nemen we een hond en zo ja, wanneer en de welke?
Natascha speurde dagelijks het net af en kwam evenveel keren met aan ander ras aanzetten, steeds weer de voordelen afwegend tegen de nadelen en ganse opsommingen voorlezend van de goede eigenschappen van dit of dat ras.
Telkens weer hadden we dé hond gevonden en dan begon de twijfel weer of we wel een hond moesten nemen en of we er de tijd gingen voor hebben en of…
Daarna vonden we dat er al zoveel hondjes op de wereld waren die een beetje hulp konden gebruiken en we er dus eentje uit het asiel moesten halen.
Even later vonden we een poes of goudvis ook wel best leuk.
Uiteindelijk wisten we het : een soort van Bracque Francais die we als puppy zouden kopen maar pas als we naar Italië zouden verhuizen, een sociale, gezinsvriendelijke hond die veel beweging nodig had en ook als jachthond zijn strepen had verdiend, perfect.
…
Vandaar dat we nu reeds sedert 1 jaar in België de trotste eigenaars zijn van Indy, een bruine Dalmatiër, een ras dat nooit voordien ter sprake was gekomen en plots out of the blue gekocht werd…
Zo zijn wij schijnbaar, … alles tot in de puntjes voorbereiden, over alles duizend sites afspeuren en vergelijken en tenslotte totaal iets anders doen omdat ons hart het ons dan zo ingeeft. Zowel wat ons huis als wat onze hond betreft hebben we ons onze impulsieve ingeving nog geen minuut beklaagd, ze zijn alletwee perfect!
Indy is sociaal gemaakt in België bij haar dagelijks parkbezoek waar ook vele andere honden loslopen, is veel geluid gewoon van het stadsleven, heeft (moeizaam dat wel) leren wandelen aan de leiband en mag met al deze kennis over amper 10 maandjes (!) naar de stilte, het groen waarin ze alleen achter de konijntjes mag aanrennen zonder enig gevecht met een leiband, baasjes en hond kunnen amper nog wachten!
(Nicolas)
Ondertussen is Indy met meerderheid van stemmen benoemd als toekomstige PR-manager van Verd’ita. Zij is diegene die contacten legt, mensen positief stemt en hun aan het lachen brengt. Elke dag weer staat ze klaar voor een likje en een knuffel. En met één blik tovert ze al je negatieve gedachten weg.
PS voor wie nu onmiddellijk naar de winkel om een dalmatiër wil snellen: vergeet niet dat het honden zijn met een extreme behoefte aan beweging.
‘s Morgens vroeg al staat Indy rond ons te dansen om te gaan spelen. Wandelen aan de leiband is haar te min en hoeft voor haar niet, wat zij wil is rennen, snuffelen, dollen met andere honden en allerlei nieuwe dingen ontdekken.
(Natascha)