Wanneer je als vrijwilliger mee helpt tijdens een evenement beleef je het op een heel andere manier dan wie er gewoon een dagje uit van maakt.
Enerzijds levert dit je een apart perspectief op : je ziet iedereen achter de schermen hard aan het werk om het de bezoekers naar hun zin te maken, je voelt de spanning stijgen naarmate de opening nadert, je leest de passie af van de gezichten van de producenten die met immense inspanningen alles de heuvels op en af moeten sleuren, je maakt kennis met de schare aan artiesten die de unieke sfeer van dit festival versterken, met journalisten die zonder veel verwachtingen in dit onbekend stukje Piemonte aankomen en met hun mond open naar zowel de kunstwerken als het natuurschoon kijken … en je voelt een klein stukje van de verantwoordelijkheid op je schouders terecht komen.
Ik genoot van het zien van alle verwachtingsvolle blikken aan de ingang, waar ik iedereen mocht verwelkomen, maar miste door mijn semi-vaste werkplek helaas wel een aantal hoogtepunten van de namiddag die ik enkel kon zien dankzij de vele foto’s van andere bezoekers, die gelukkig in grote getale zijn opgedaagd dankzij het prachtige weer aan het begin van de namiddag en de aantrekkingskracht van dit – tot nu toe – vrij onbekende kunstpark, waarvan velen niet wisten dat het altijd vrij te bezoeken is.
Vooral de geleide wandelingen leken een groot succes te zijn. Zo was er Anna, de homeopaat, die vooral de nadruk legde op de natuurlijke omgeving, Vincenzo, een bekende wijnjournalist, met aandacht voor de enogastronomische kant van de zaak en reisgids Claudio met zijn professioneel oog voor kunst en cultuur.
Tijdens deze zonnige wandelingen hoefde niemand honger en dorst te lijden. Verspreid tussen de kunstwerken stonden eetstandjes waar je allerlei lekkers kon bestellen.
Het “toeval” wil dat ik al wandelend van mijn ene naar mijn andere werkpost het standje met het dessert ontdekte en daar getrakteerd werd op allerlei lokale zoetigheden. Zo kon ik erna weer met vernieuwde energie de gasten ontvangen … Helaas kantelde het weer even later en eindigde ik met een paraplu aan de ingang.
Daarenboven had dit als gevolg dat er snel een oplossing gevonden moest worden voor het openlucht spektakeldiner. Gelukkig stelden de eigenaars van het park een prachtige stenen ruimte ter beschikking en kon er toch gesmuld worden. Het spektakelluik moest helaas wel aangepast worden, maar we kregen gelukkig toch een aantal artiesten te zien.
Jammer dat het avondluik een stuk in het water gevallen is, maar al bij al geloof ik dat iedereen zeer tevreden was over de eerste editie van het Festival van de Kunstheuvels. Wij hopen dan ook op een vervolg volgend jaar, want dergelijke evenementen verhogen de aantrekkingskracht van onze vallei en zetten niet enkel de kunst, maar ook de prachtige omgeving in de kijker !
