Gisterenochtend voor dag en dauw slenterde ik moeizaam richting onze garage en tot mijn niet geringste verbazing kwam één van onze jonge gasten doodleuk de heuvel afgejogd, ‘leuk lopen hier hoor’….
In de valavond lag ik onder de vijgenboom lui te lezen als onze hond plots (terecht) opschrok, één van onze andere gasten ging ook joggen, de heuvel op dan nog!
Moedeloos toonde ik haar bij aankomst een route die ik had uitgestippeld, maar liefst vier kilometer waarvan de helft meer dan behoorlijk heuvel op, grotendeels op een zandweggetje. Waar ik hoopte dat ze spottend onder de douche zou gaan was ze zeer enthousiast, ‘oh leuk, dat probeer ik morgenochtend, een uitdaging’….
En inderdaad, na het ontbijt ging ze joggen en haar vriendin fietste mee alsof het niets was. Na een halfuurtje waren ze terug, nog steeds gemotiveerd, meer nog, ze hadden zelfs de energie gevonden om onder de indruk te raken van de mooie omgeving.
Echte helden, je ziet ze zelden, maar onze tuin zit er dus momenteel vol van (en het zijn niet wij,).
(Nicolas)