Na 6 verblijven in onze agriturismo mogen we zonder overdrijven zeggen dat Sven en Ines onze meest trouwe gasten zijn. En om die titel te eren, heb ik hun uitgenodigd om hun vakantie-ervaringen op agriturismo Verdita te delen met onze lezers. En dit is wat in mijn mailbox belandde :
Merana… nooit van gehoord. Piemonte… is dat niet die truffelstreek? Als bij toeval, en na het lezen van deze blog over een koppel dat hun “Italiaanse Droom” aan het realiseren was, kwamen we op een doorsnee winterdag in januari 2010 aan in Merana, waarna we verder gingen rijden naar Annécy, waar onze dochter op Erasmus-uitwisseling zat.
Doorsnee bleek het niet te worden, want de volgende dag lag er een pak van 1 meter sneeuw voor onze deur. Auto ingesneeuwd, bleken die sneeuwkettingen die Natascha ons had laten meebrengen tóch effectief van pas te komen. Hilarische verhalen over de berg op- en afgeraken springen me weer te binnen.
Voordien had ik gevraagd of er truffels in de buurt te koop waren en of we niet een keer met zo’n truffeljager op pad konden. Dat bleek geen enkel probleem, enkel de witte truffel was al out-of-season, maar de zwarte bleek ook lekker. De truffeljager, genaamd Roberto, was ook nog eens botanicus, politicoloog, uomo universalis en bovenal Engelssprekend, want op dat moment was ons Italiaans eerder basic (en dan druk ik me nog eufemistisch uit).
We besloten datzelfde jaar nog eens terug te komen, want Roberto had ons immers verzekerd dat de herfst hét moment was om de natuur op zijn best te zien, met de witte truffel, paddestoelen à volonté, kleuren die je doen duizelen. Zogezegd, zogedaan, en sedertdien keerden we elke herfst terug.
De Torre werd “onze” Torre, het appartement in Verdita werd “ons” appartement en de dorpsbewoners werden vrienden.
Dit jaar kwamen we Merana in de lente bewonderen. Het zo vertrouwde Piemonte leek wel een andere regio. Toscane leek het wel, of Umbrië, of… We keken onze ogen uit en ontdekten weer nieuwe stukjes natuurpracht en reden onbekende dorpjes tegemoet. Rest ons nog de zomer te ontdekken, maar of dat ooit zal lukken, want Verdita is altijd volgeboekt.
Misschien moeten we dan toch maar een eigen huisje kopen in Merana…
(Sven en Ines)
Dank je, Sven en Ines, voor het delen van jullie vakantiegevoel met ons tijdens jullie verblijven, en nu ook met onze lezers in dit blogbericht.
Het is dankzij onze gasten dat ons werk elke dag een feest is, dat we ons telkens weer gelukkig prijzen dat we voor dit leven en beroep gekozen hebben.
(Natascha)