En dan was het zo ver, het moment waar we al maanden naar uitkeken. De overdracht van de woning bij de notaris.
Omdat de verkopers helemaal uit Duitsland moesten komen, hadden ze ons gevraagd of ze de nacht na de overdracht nog in het huis mochten slapen. Natuurlijk, geen probleem voor ons, wij konden bij de kids overnachten, dus dat maakte geen verschil uit … dachten we.
MAAR er was afgesproken met hen dat alles wat in het huis stond bij het bezoek net voor de definitieve aankoop ook daadwerkelijk zou blijven staan.
Uiteraard was daar een hoop rommel bij, zoals de kleding van de overleden echtgenoot. Maar een aantal zaken waren we wel echt blij mee zoals de goed functionerende kettingzaag en bosmaaier. Die zouden op ons domein van 20 hectaren zeker van pas komen.
Helaas, toen we enkele dagen later fier als een gieter ons eigen Italiaanse paradijsje betraden, zagen we dat we ons helaas in die lieve mensen vergist hadden. Diverse zaken waren verdwenen, waaronder natuurlijk alle tuingereedschap.
Dat was even slikken, maar uiteindelijk voor ons slechts een detail want het was gelukt: de heuvel was van ons 