Een zonnige dag, de verloren zoon (of liever hond) veilig terug thuis … de dag van het huwelijk van Alina en Lambrecht kon niet beter beginnen.
Vooraf hadden we geïnformeerd bij de parochie of we het kapelletje op de heuvel vlakbij de middeleeuwse toren van Merana mochten gebruiken voor een huwelijksplechtigheid. Gelukkig werd daar helemaal niet moeilijk over gedaan en ‘s morgens werd de kapel zelfs nog opgevrolijkt met boeketten veldbloemen.
De kapel was precies op maat voor het aantal gasten, een stuk of 25. De priester was speciaal uit België overgevlogen, want zo’n huwelijksmis in het Italiaans voor mensen die de taal niet spreken, is niet echt handig natuurlijk. Het werd een heel persoonlijke, zelfs gezellige plechtigheid. Fergus kreeg natuurlijk een ereplaats in zijn mandje vooraan in de kapel.
Na de mis werd er geklonken in onze tuin en daarna reden we in colonne naar de “Castello di Bubbio” waar we gebombardeerd werden met lekkers.
De openingsdans werd op ons terras gedaan en naar het schijnt, werd die nacht ook gretig gebruik gemaakt van onze jacuzzi. Maar dat hebben we maar van horen zeggen, want zo lang hebben wij het niet volgehouden. Tja, we worden echt boeren die het niet meer trekken tot zo laat in de nacht.
(Natascha)