Vorig jaar konden we al van onze eigen boontjes smullen, maar sla en spinazie zijn toen mislukt. Dit jaar pakken we het grootser aan. De eerste sla en rucola hebben we al achter de kiezen. De spinazie ziet er ook steeds meer uit als iets wat binnenkort eetbaar zou kunnen zijn, de look doet het schitterend (voor zover ik het kan zien natuurlijk) en peterselie, tomatenplantjes, paprika’s en courgette komen ook uit de grond piepen.
Het is nog een beetje zoeken, af en toe trek ik de verkeerde plantjes uit of zet ik de boel teveel of te hard onder water, maar het is telkens genieten wanneer er iets op ons bord verschijnt wat een kwartier ervoor nog op ons land stond.
Ondertussen is Nicolas de voorbereidingen aan het treffen om de moestuin verder uit te breiden. Op de foto ziet het eruit alsof het hard werken is, en dat is het ook hoor ! Zo’n oude handploeg is namelijk even wendbaar als het eruit ziet
(Natascha)