Na 5 maanden voorbereiding was het vorige zondag eindelijk zo ver, ik mocht 21km en 97 meter lopen in minder dan 2 uur.
Samen met 2999 andere ‘gekken’ hadden we de eer dwars doorheen Genova te mogen crossen, door de Via Garibaldi (dé historische Strada Nuova), door de winkelstraat met zijn portico’s, over pleinen en langs fonteinen, uiteindelijk langs de zee en oude haven en tot slot over de sopraelevata, een verhoogde ringweg rond Genova waarop het normaal een hels verkeer is en waar we nu al joggend konden ‘genieten’ van het spectaculaire uitzicht.
De sfeer was opperbest, iedereen moedigde elkaar aan, regelmatige drankstops, ‘hazen’ die je hielpen de gewenste tijd te lopen, het uit volle borst meegezongen volkslied bij de start, kortom, een geweldige ervaring.
Bij het ingaan van de laatste kilometer merkte ik dan ook nog Natascha en Joy, hoog bovenop het terras van Eatily, waardoor mijn tempo opnieuw de hoogte inging en ik perfect ‘op tijd’ over de start holde, 1u58’46”, mijn trainingsschema had zijn werk gedaan, mijn benen waren braaf gevolgd en ik heb zelfs de energie gehad te beseffen wat een leuk gevoel het was, de grootstad & verkeer in rust om wat in veel te felle kleurtjes uitgedoste lopers hun ding te laten doen, living in the moment weet je wel.
Uiteraard hadden we het nuttige aan het aangename gekoppeld en waren we op zaterdagavond in een B&B in de centro storico blijven slapen en waren zo nog net op tijd voor een uitgebreide aperitief in een wonderbaarlijk mooi gebouw en aten we later een zeer lekkere maaltijd in het oudste Arabische restaurant van Ligurië, hetgeen perfect bij de smeltkroes Genova past.
Het is en blijft immers een (haven)stad van uitersten, pracht en praal, groezeligheid, een wirwar aan steegjes en trapstraatjes, duizenden bars en eetgelegenheden, een drukte van jewelste maar ook hoekjes en kantjes die dan weer rustig en groen zijn, toeristen maar vooral veel locals in werkelijk alle kleuren en geuren van onze wereldbol, ik blijf het de moeite waard vinden.
En natuurlijk, na het loopfestijn mocht een eetfestijn niet ontbreken, we gingen dan ook met mijn Nederlandse loopmaatje Marc en andere vrienden uitgebreid lunchen in een verborgen maar erg lekker restaurantje, veni vedi vici, Genova was veroverd!
En tot slot moet ik wel bekennen dat die zondagavond de rust van ‘onze’ boerenheuvel oorverdovend deugd deed, zelden zo goed geslapen (en zelden een ochtend zo moeizaam uit bed ‘gekropen’ 
).
(Nicolas)