Tijdens één van onze eerste vakanties in ons nieuwe huis maakten we kennis met de buren verderop op de heuvel. Het woord “buren” heeft hier wel een iets andere betekenis want het dichtstbijzijnde huis ligt op 600 meter van bij ons.
Deze Italiaanse buren hadden ons uitgenodigd voor een risotto-lunch. Vol enthousiasme vertelden ze ons dat ze van Milaan naar hier verhuisd waren om een risotto-restaurant te beginnen. Ze hadden al contacten gelegd en verwachtten elk weekend letterlijk (!) busladingen stadsmensen te eten te kunnen geven.
We praatten enthousiast mee, maar toen we terug naar huis wandelden, keken we elkaar aan en barstten in lachen uit.
Hun plan leek ons niet helemaal waterdicht … vooral gezien Nicolas’ risotto stukken beter is dan de hare 
. Maar dat zouden we hun natuurlijk nooit vertellen. Goeie buren zijn belangrijker dan verre vrienden hé.Het risotto restaurant is er uiteindelijk nooit gekomen. Zij hadden het huis gehuurd met een optie tot koop en die overeenkomst verviel even later. Kopen ging helaas niet want de bank had hun lening geweigerd.
Wij hoorden achteraf dat de eigenaar ze met een geweer is komen bedreigen want ze wilden het huis niet verlaten. Even later zijn ze in alle stilte vertrokken.
En toen we erover praatten met mensen in de buurt, zeiden die ons: “Zij beweerde gewerkt te hebben bij een notaris, wie laat nu zo’n job achter om op een heuvel in Merana te gaan wonen. Die mensen hadden iets te verbergen of waren op de vlucht, dat kan niet anders”.
Wij zwegen stilletjes en vroegen ons af wat ze dan wel van ons moesten denken 