Vorige week was het hier groot avontuur, ’s ochtends vroeg stonden gasten in onze tuin die logeerden in het huis van Kees (de schaapsherder) & Tiny, onze Nederlandse buren van hogerop.
Of wij niet wisten wat te doen want er was een nest van reuzenwespen in een grote boom naast het huis en ze konden ’s avonds niet meer in de tuin eten of lezen of die beesten kwamen op hen af en de mevrouw had bovenop al een flinke steek gehad.
Enig googelen leerde dat het om hoornaars ging (soms in de volksmond ‘killerbee’s genoemd, al klinkt dat gruwelijker dan die dieren feitelijk zijn) en gelukkig vond ik de Italiaanse vertaling ook online, calabrone. Ik dus naar beneden, naar de klassieke vergaderzaal in ons dorp (de bar) en daar kwam ik gelukkig onze plaatselijke boswachter tegen die mij onmiddellijk geruststelde, het was de periode en hij had die ochtend al vier nesten weggedaan.
Tegen de avond zou hij ook onze buren komen ‘redden’ en inderdaad, rond 18u30 reed de groen-witte jeep van de A.I.B. (anti incendi boschivi, het Piedmontese vrijwilligerskorps) onze tuin op, ik als boodschapper moest natuurlijk mee…
En het moet gezegd, het was bijzonder om mee te maken, groene marsmanpakjes, bussen vol vergif, honderden van die zoemende beesten en na veel gewroet en gesteun (op een ladder die ik achteraf thuis was gaan halen, ons korps hun ladder was te kort,) hadden ze het belangrijkste te pakken, het nest, vol met larven.
Ik ben zelfs zo moedig geweest dat ding in mijn handen te durven pakken, echte helden worden hier in Merana gekweekt,.
Eindresultaat is dat wij onder de indruk waren van de efficiëntie en de noodzaak van een organisatie als de A.I.B. en ons dan ook direct inschreven voor hun jaarlijkse steunbal van volgende vrijdag in Montaldo, eten, drinken en dansen, alle redenen zijn hier goed om te feesten, maar dat wisten jullie ondertussen al!
(Nicolas)
Met dank aan Piet voor de foto’s