Vorig weekend was het zover, we hebben ons afscheidslijstje gemaakt en beslist wat we dit laatste jaar in België nog allemaal willen doen.  ‘t Viel eigenlijk wel mee.  Gentse Feesten hoefde niet zonodig, maar wel zondagochtend naar Brussel, gaan uitwaaien in Knokke en Blankenberge, een afscheidstoer van lekkere restaurantjes … Het wordt een druk, maar […]

Nu, zeven jaar na ons eerste fantaseermoment is het dan toch bijna zover, onze (toen ogenschijnlijk wat naïeve, zelfs wereldvreemde) droom of beter nog, wens, is aan het uitkomen. We staan op het punt een huis in Italië te kopen dat dan nog de vergelijking met ons droomplekje op deze aardbol redelijk aankan : een oude

Nog 4 jaar 10 maanden en 27 dagen.  Dan zullen we inpakken en wegwezen.  Of ten minste, dan zouden we al minstens een jaar ter plekke moeten zijn, want in de lente van 2009 is de vooropgestelde openingsdatum voor onze Agriturismo in Italië.  Ja ja, het we beginnen er vroeg mee.  De voorbereiding is al in gang gezet …

Wij persoonlijk en met ons de grootste rest van de mensheid hebben het toch overleefd, de volgens Nostradamus aangekondigde allesvernietigende zondvloed bleef beperkt tot een verfrissend plensbuitje en nooit werkte mijn computer beter en sneller dan op 1 januari 2000, de dingen blijven dus hun eigen leven leiden en net doen wat je niet verwacht.

Jaaaaaaaaaaaaren geleden … toen de dieren net niet meer konden praten wachtte de wereld bang haar einde af, het nieuwe millennium kwam immers akelig dichtbij, de totale teloorgang scheen onvermijdelijk. Computers aller landen zouden crashen, steden zouden in vlammen opgaan, vliegtuigen neerstorten, ons geld (zij het oude Franken of Euro’s) zou niet langer bestaan, minstens waardeloos worden,