Onze nieuwe leven samen is nu echt begonnen, onze eerste gasten vertrokken vandaag, een nieuw koppel is ondertussen aangekomen. Ons debuut dus ook in het samen schoonmaken van een appartement, een beetje onder tijdsdruk dan nog, als dat maar goed ging aflopen, we zijn immers ‘samenwerken’ niet echt gewoon, noch is één van ons beiden […]
Een nieuwe zomer en dus nieuwe culinaire uitprobeersels van Natascha. Onze fruitboomgaard (te groot woord voor die enkele vijgenbomen, enkele pruimenbomen, twee vlierbomen en een eenzame appelboom, maar soit) zal het geweten hebben. De eerste verse vijgenconfituur smeren we ondertussen op onze boterham, crostata met vijgen passeerde ook alweer de revue en gisteren werd een
Vandaag werd er geschilderd in Agriturismo Verdita, deze keer gelukkig geen muren en niet door ons, het resultaat mag gezien worden hé. (Natascha)
‘t Heeft lang geduurd, maar dankzij de komst van onze eerste gasten is het gelukt, we bezochten eindelijk een wijnboer! Een kleine biologische producent die dolenthousiast zijn wijnen aanprees en nog echt met volle overtuiging het ganse geuren- en kleurenpallet wist te beschrijven.Gelukkig was Natascha’s tante mee die behoorlijk wat afweet van wijnen – bij mij blijft
Meer dan een week stilte op onze blog, dat is nog niet veel voorgevallen. Maar we hadden een goeie reden, ons laatste appartement ‘Il Rosmarino’ is eindelijk (met een beetje vertraging) afgeraakt en staat klaar voor zijn eerste gasten. (Natascha)
Dit weekend kwamen mijn dochter en haar vriendin logeren, ze stapten uit de wagen van hun grootouders alsof ze op een of andere rode loper in Cannes verwacht werden, minishort, haar in de juiste plooi, veel te grote zonnebril, echte ‘starlets’ quoi…. Enkele tellen later was er echter deze totale metamorfose Schildersplunje aan omdat ze
Onze tuin heeft afgezien: eerst was er de zware sneeuwval, in juni de droogte en tussendoor werkmannen met als top of the bill de passage van een overenthousiaste graver. Het resultaat: waar vorig jaar gras groeide, moesten wij aan de slag met een soort maanlandschap met af en toe een plukje groen. Gelukkig zijn we erin
Vandaag wonen we precies één jaar in Italië, wonderlijk hoe snel het allemaal is gegaan.Ik heb geen zin om een volledig jaaroverzicht te geven van alles wat we hier ondertussen gedaan en meegemaakt hebben noch hoe onze kijk op het leven geëvolueerd is, maar dat het helemaal anders is dan vroeger in België is zeker.
Vorige herfst werden we plots opgeschrikt door belgerinkel op ons domein. 2 jachthonden met belletje en hun baasje kuierden rond op onze velden op zoek naar wild. Indy werd helemaal gek. Wat deden die indringers met hun rare geluiden op haar land? Ook wij wisten niet goed wat te doen. Tja, in een stad als
Zondagavond ben ik ook naar het feest beneden geweest, no panic, niet om te helpen maar om te gaan eten en uiteraard mensjes te kijken. Het eten was zoals steeds superlekker, het publiek bekijken was indien mogelijk nog leuker, jong, mooi, oud of lelijk, alle dames trachtten op hun paasbest te verschijnen en voor velen
