Dit jaar wou Natascha helemaal niets doen voor haar verjaardag, gewoon thuis blijven, jacuzzi onder de sterrenhemel en ik die lekker cena kookte.
Zo gezegd, zo gedaan en als dessert had ik haar Italiaanse lieveling gemaakt, Tiramisu, maar zoveel geduld kon ze niet opbrengen dus hebben we er reeds van geproefd als vieruurtje.
‘Mijn’ recept is als volgt :
4 eigelen loskloppen met 50 gr suiker, 4 eiwitten tot schuim kloppen
500gr mascarpone bij het eigeel voegen, goed mengen tot het zo licht mogelijk is en dan het eiwitschuim er evengoed doormengen.
Koekjes (de fijne Pavesini, niet de ‘gewone’ lange vingers) dompelen in straffe koffie en onderlaag van schotel mee vullen, ¼ van het mengsel over doen en overstrooien met cacao, dan weer laag koekjes, nu in Amaretto gedompeld, weer ¼ mengsel, weer cacao en dan nogmaals koekjes, nu weer in koffie, weer laag, weer cacao en tenslotte koekjes in Amaretto, rest van het mascarponemengsel en afwerken met cacao.
Dan een paar uurtjes in frigo.
En al zeg ik het zelf, de Tiramisu was superlekker, zelfs eerder licht.
Het avondeten had ik gebaseerd op een nieuw kookboek dat Natascha voor haar verjaardag van mijn moeder had gekregen, Ottolenghi, van de Londense restaurants en een smaakvolle smeltkroes van de Israelische/Palestijnse/Perzische keuken in fusion met de Westerse keuken, zeer bijzonder.
Eerst een salade van superverse inktvis en gamba’s met venkel en citroen en daarna geschroeide tonijn met pistache korst en papajasalade.
Het geheim zit hem in de op het eerste gevoel enigszins bizarre smaakcombinaties (rauwe venkel, limoen, rode ui en lauwe vis of gegrilde tonijn met een zuurzoete salsa op basis van papaja, mango en komkommer) gecombineerd met zeer verse kwaliteitsproducten (zowel de inktvis als de tonijn was van zeer goede kwaliteit) en een verrassend zicht op het bord (de tonijn ‘gepaneerd’ in pistachenoten met mosterd in combinatie met de kleurige chutney/salsa), echt de moeite waard.
(Nicolas)