Mensen vragen zich soms af of we ons ginds niet zullen vervelen, zo midden in het niets, ver van alles en iedereen … Tja, wanneer dat juist hetgene is waar je naar op zoek bent, zou het onlogisch zijn om dit zelf als struikelblok te ervaren. Dat grote niets, dat is juist wat we willen. […]
Eindelijk … na al die jaren aftellen is stap 1 voltooid: de aankoop van ons huis is achter de rug. Ik heb er geen woorden voor om ons geluk te beschrijven. Daarvoor moet je erbij geweest zijn op het moment van de sleuteloverdracht, de eerste stap in ons nieuwe huis, de schoonmaak van onze buitentrap
‘t Is zover … ons huis ! Read More »
Waar het hart van vol is … Ik vrees dat ik momenteel geen interessante gesprekspartner ben wanneer het niet over Italië gaat. Zelf in mijn slaap vertoef ik er. Vanmorgen hadden we een heerlijke brunch onder collega’s. Natuurlijk kwam ook toen mijn Italië plan weer bovendrijven, wat resulteerde in een (voor mij toch) interessante brainstormsessie waarvan
Een brainstormsessie met collega’s Read More »
… En dan zijn we (hopelijk) de trotse eigenaars van een huis in Italië, Zuid-Piëmonte, om wat preciezer te zijn. Ik zal pas gerust zijn op het ogenblik dat ik het zwart op wit zie staan: onze naam in de akte ondertekend door de ex-eigenaars. Tot dan durf ik niet te spreken over ons huis
Nog 2 weken en 4 dagen Read More »
Ondertussen kennen we Miss Italia 2007 en barst de kritiek op Italiaanse forums los op de zeer gebrekkige uitzending en de ronduit amateuristische presentatie, allemaal waar en terecht maar schijnbaar niemand lijkt nog onder de indruk te zijn van de echte heldinnen in dit verhaal, 100 adembenemende meisjes en alweer won eentje dat in onze pronostiek
Miss Italia bis versus de bank Read More »
Eén van onze eerste Italië tradities is de vaste afspraak in september als de RAI ons trakteert met de Miss Italia verkiezing. Uren aan een stuk en dagen na elkaar Italiaans horen ratelen en ondertussen de honderd mooiste meisjes van het land de revue zien passeren tot uiteindelijk de ultieme schoonheid overblijft, prachtig en niet
Vorig weekend was het zover, we hebben ons afscheidslijstje gemaakt en beslist wat we dit laatste jaar in België nog allemaal willen doen. ‘t Viel eigenlijk wel mee. Gentse Feesten hoefde niet zonodig, maar wel zondagochtend naar Brussel, gaan uitwaaien in Knokke en Blankenberge, een afscheidstoer van lekkere restaurantjes … Het wordt een druk, maar
afpuntlijstje – things to do Read More »
Nu, zeven jaar na ons eerste fantaseermoment is het dan toch bijna zover, onze (toen ogenschijnlijk wat naïeve, zelfs wereldvreemde) droom of beter nog, wens, is aan het uitkomen. We staan op het punt een huis in Italië te kopen dat dan nog de vergelijking met ons droomplekje op deze aardbol redelijk aankan : een oude
Nog 4 jaar 10 maanden en 27 dagen. Dan zullen we inpakken en wegwezen. Of ten minste, dan zouden we al minstens een jaar ter plekke moeten zijn, want in de lente van 2009 is de vooropgestelde openingsdatum voor onze Agriturismo in Italië. Ja ja, het we beginnen er vroeg mee. De voorbereiding is al in gang gezet …
Wij persoonlijk en met ons de grootste rest van de mensheid hebben het toch overleefd, de volgens Nostradamus aangekondigde allesvernietigende zondvloed bleef beperkt tot een verfrissend plensbuitje en nooit werkte mijn computer beter en sneller dan op 1 januari 2000, de dingen blijven dus hun eigen leven leiden en net doen wat je niet verwacht.
