Maakt liefde (voor Italië) blind zodat we zelfs een aankomende hag elstorm mooi vinden?  Oordeel zelf … (Natascha)

Zaterdag ben ik naar een heel leuk huis gaan kijken … Niet voor ons natuurlijk, stel je voor, … Vrijdagavond zijn we gezellig gaan eten met Eleonora en Fabrizio, die in het makelaarskantoor werken waar wij ons huis kochten.  Maar op zaterdag moest er terug gewerkt worden en ze mailde mij ‘s morgens dat ze

Ik vermoed in een vorig leven houthakker te zijn geweest want telkens ik mijn boom(ketting)zaag in handen neem val ik vol enthousiasme aan in een soort van gevecht tegen de bomen. Onze bedoeling is immers om voor deze winter –jaja, wij zijn positivo’s (geworden dan toch)- een nieuw verwarmingssysteem te hebben laten installeren dat deels

Pruimenconfituur, pruimenchutney, pruimentaart, pruimenlikeur….pruimen, pruimen, pruimen en ook wel een beetje … buikpijn, buikpijn, buikpijn. Je had het vast wel begrepen, we hebben dus pruimenbomen en surften op internet om te vinden in wat je dat allemaal kan verwerken (eerlijk is eerlijk, we eten feitelijk allebei niet zo graag pruimen, maar ja) want in het

Telkens we vanaf ons huis een bepaalde richting uitgaan, verdwalen we.  Elke andere wandeling, geen probleem, maar die … we geraken er niet uit.  Elke keer opnieuw eindigen de paden midden in het bos, wat natuurlijk niet lelijk is, maar toch …  Dat kan niet de bedoeling zijn.  Wanneer we ooit een uitweg vinden, zullen we de paden zeker

We zijn hier nu exact 1 maand, dus het mocht wel eens een Italiaanse titel zijn hé. Vandaag ben ik op wandel geweest met de mensen van ons dorp (alee, 17 ervan toch) naar de Santuario del Todocco.  Het was een serieuze klim.  Ik denk dat we geen enkele afdaling gehad hebben op 3 uur tijd. 

Gisteren eerste beetje offday in Italia, het moest er natuurlijk ooit van komen en laat je beseffen dat je dan wel op een droomplaats mag zijn maar het leven zelve toch nog dagdagelijks moet geleefd worden. Beetje lusteloos dus, te weinig energie, weinig zin in dingen…one of these days, you know. Vermoedelijk een beetje teveel

Ik ben ondertussen een lichte dierenobsessie aan het krijgen.  Eergisteren mochten we de kippenfamilie Kwik, kwek en kwak verwelkomen in ons midden: De rest van de dierenfamilie (Indy en Tjuba dus) zijn ondertussen de beste vriendinnen geworden.  Wij (Nicolas en ik dus) voelen ons soms zelfs een beetje door hen verwaarloosd, want ze hebben enkel

Ondertussen is de geit losgebroken en mekkert ze nu vrolijk de heuvels in de buurt op en af, maar onze Belgische vrienden hebben toch nog kunnen genieten van een echte geitenwandeling … (Natascha)

‘t Is soms echt van ‘t ene uiterste in het andere.  ‘s Morgens de moestuin aanharken en de geit melken, ‘s namiddags in het termenstadje Acqui Terme langs de kraampjes (feest van San Guido) flaneren.  Heerlijk toch ! (Natascha)